Συνέντευξη Τύπου της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. στις 27.6.11



Συνέντευξη Τύπου της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. στις 27.6.11: Γ. Σταμπουλής, Κ. Νικολάου, Λ. Αγγέλου, Μ. Τρεμόπουλος, Σ. Παπαϊωάννου



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ,  27.6.11

Δημιουργείται Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Ενεργοί πολίτες συγκροτούν με κέντρο τη Θεσσαλονίκη την Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία – ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. – με στόχο τη δημιουργική και κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση.

Σε πρωϊνή συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011 παρουσίασαν το βασικό περιεχόμενο της εκδήλωσης, της ίδιας μέρας.

Μεταξύ άλλων παρουσιάστηκε η διακήρυξη της Πρωτοβουλίας, στην οποία τονίζεται ότι η κρίση, στη χώρα μας ιδιαίτερα, έχει καθολικά χαρακτηριστικά: οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική, πολιτική, ιδεολογική. Η οικονομία έχει μπει σε βαθιά ύφεση και οι ελάχιστες θετικές προβλέψεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν αισιοδοξία, δεδομένου ότι το σήμερα είναι αρνητικό και το προβλεπτό αύριο φαίνεται χειρότερο. Η κοινωνία βρίσκεται στο όριο μεταξύ αντοχής και διάρρηξης των δεσμών της.

Η Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία σκοπό έχει να συμβάλλει στη διατύπωση ενός δημόσιου Λόγου και στην ενεργοποίηση μιας κοινωνικής Πράξης, με τη μορφή ενός Σχεδίου Δράσης οικονομικού, κοινωνικού, περιβαλλοντικού, πολιτικού και ιδεολογικού που θα δίνει διέξοδο, ελπίδα, προοπτική και θα οδηγεί στην κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση.

ΠΡΩΣΚΑΛΟ : Η δική μας απάντηση στην κρίση.

του Λάζαρου Αγγέλου*

Κρίση, αβεβαιότητα, φόβος για το αύριο, σύγχιση, αγανάκτηση. Ασφαλώς όλα αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν σε περισσότερους του ενός δρόμους. Ένας πολύ πιθανός είναι αυτός της κοινωνικής σύγκρουσης, με αποτέλεσμα μια ραγδαία οπισθοδρόμηση οικονομική και κοινωνική.

Το ενδιαφέρον ερώτημα, όμως, είναι άλλο : ποιος δρόμος μπορεί να μας οδηγήσει σε μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση; Με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αυτό, με ποιο σχέδιο - πρόγραμμα, με ποιες δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές ;

Από τις πρώτες προϋποθέσεις για μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση, θεωρώ πως είναι να αναστοχαστούμε πάνω στην πορεία εξέλιξης του κινήματος του κόσμου της εργασίας, του παγκόσμιου και του δικού μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι όσο ο αγώνας μας περιορίζεται σε καλύτερους μισθούς και ανώτερο βιοτικό επίπεδο, ο καπιταλισμός θα βρίσκει νέες, πιο ραφιναρισμένες μεθόδους, για να πάρει πίσω σε ελάχιστο χρόνο, ότι κατακτήθηκε με αγώνες δεκαετιών.

Η συνειδητοποίηση ότι ο στόχος της εξόδου από την οικονομική κρίση είναι εντελώς ανεπαρκής μέσα σε ένα σύστημα που παράγει τεράστιες κοινωνικές αδικίες και ανισότητες, και με ένα μοντέλο ανάπτυξης που καταστρέφει τον πλανήτη, μπορεί να αποτελέσει τη βάση της προσωπικής δέσμευσης του καθενός μας και το σημείο εκκίνησης για μια νέα συλλογική προσπάθεια οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής.

Είναι ιστορική στιγμή για το κίνημα του κόσμου της εργασίας, να επεξεργαστεί ξανά τη σύνδεση των αγώνων του με το στόχο της κοινωνικής απελευθέρωσης του ανθρώπου και της σωτηρίας του πλανήτη.

Η κρίση και η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία

του Κώστα Νικολάου*

Η χρονική περίοδος μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο: 1946-75, θεωρείται παγκόσμια η χρυσή εποχή του καπιταλισμού, η «ένδοξη τριακονταετία». Ήταν χρυσή για το σύνολο της αστικής τάξης, ιδιαίτερα για το τραπεζικό και χρηματιστηριακό της τμήμα, αλλά και για πλατύτερα λαϊκά στρώματα (J. Fourastié, “Les trente glorieuses”, Ed. Fayard, 1979). Αυτό συνέβη χάρη στο μεγάλο μυστικό της μεγέθυνσης (και όχι ανάπτυξης όπως συνήθως λέγεται), που ήταν: να παράγουμε πολύ και να καταναλώνουμε πολύ. Το σπάσιμο της αλληλουχίας ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο πόλους της οικονομικής ζωής, γέννησε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος (D. Clerc, A. Lipietz, J. Satre-Buisson, “La crise”, Ed. Syros, 1983).

Η σημερινή φάση όξυνσης αυτής της οικονομικής κρίσης είναι αποτέλεσμα της άνευ προηγουμένου επιθετικής πολιτικής του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία (πλήρης απορρύθμιση), στην κοινωνία (ανεργία, φτώχεια, διάλυση κοινωνικού ιστού), στην προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και στην ίδια τη δημοκρατία, διότι «αυτοί που ελέγχουν την πίστωση ενός έθνους καθοδηγούν την πολιτική των κυβερνήσεων και κρατούν στη χούφτα τους τη μοίρα των ανθρώπων» (P. Grignon, “Money as debt”, 2006).

Στην Ελλάδα, με την πολιτική σημαία του διαφόρων χρωμάτων νεοφιλελευθερισμού, βιώνουμε μια πρωτοφανή ιστορικά επίθεση του μικρότερου αλλά και πλουσιότερου ποσοστού της κοινωνίας εναντίον της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού. Βιώνουμε μια τεράστια μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους στα χέρια λίγων.

Η Αλληλέγγυα Οικονομία: μια διέξοδος ελπίδας μα και ανάγκης

του Σταύρου Παπαϊωάννου*

Εδώ και μερικά χρόνια, έχει στοιχειώσει μέσα μου μια παράγραφος του Μίμη Ανδρουλάκη, από την Γυναίκα της Όγδοης Μέρας, όπου ο συγγραφέας τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση ενός νεαρού κρητικού που ξεκινάει από την πατρίδα του, στα μέσα του 3^ου μ.Χ. αιώνα, για την σημαντικότερη (ίσως) πόλη της εποχής, την Αλεξάνδρεια.   Γράφει λοιπόν:  «Έτσι, …. ξεκίνησα την ανθρώπινη, πνευματική και πολιτική μου περιπέτεια στην ταραγμένη Μεσόγειο στις μέρες της μεγάλης κρίσης του Imperium Romanum.  Από τότε με γοήτευαν οι αιώνες της παρακμής –οι άλλοι, οι χρυσοί αιώνες είναι γεμάτοι βεβαιότητα και αλαζονεία.»

Ο 20^ος αιώνας αποτέλεσε το κρεβάτι μιας κοινωνίας η οποία εγκυμονούσε τις ιδέες για το νέο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, ενώ ταλανίζονταν σκληρά από την σήψη του κεφαλαιοκρατικού συστήματος παραγωγής και κατανομής του πλούτου.  Ήταν ένας αιώνας δημιουργίας ενός πλούτου πρωτοφανούς σε ποσότητα κι εξέλιξη, που συνδυάστηκε ταυτόχρονα με την κατακόρυφη αύξηση της ανισότητας, της δυστυχίας, της αναξιοπρέπειας και του τρόμου των εργαζόμενων σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα στις χώρες της περιφέρειας..  

Η ιστορία του 20^ου αιώνα για τους λαούς των χωρών της καπιταλιστικής μητρόπολης είναι μια ιστορία από μικρές νίκες αλλά και ήττες της αριστερής άποψης και του αριστερού οράματος.  Τελείωσε μάλιστα ιδιαίτερα πικρά, επιτρέποντας στους γνωστούς καλοθελητές διανοούμενους να εκφράσουν την άποψη του τέλους της Ιστορίας και των ιδεολογιών.    Η συζήτηση γύρω από τα θέματα Οικονομίας και Πολιτικής Οικονομίας αναγόρευσε σε απόλυτα θέσφατα, απόψεις που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή[1], όπως το ότι

v  «Αν αφήσουμε ελεύθερη (ασύδοτη) την αγορά, τότε αυτή θα δημιουργήσει ανάπτυξη, υγιή ανταγωνισμό, κοινωνία πλήρους απασχόλησης (χωρίς ακούσια ανεργία), με διαρκώς μειούμενο ποσοστό κέρδους και αντίστοιχο όφελος του καταναλωτή»

v  «Ο Δημόσιος  Τομέας δεν μπορεί να είναι παραγωγικός, αλλά βαθειά παρασιτικός και γραφειοκρατικός»[2].  Άρα κάθε δημόσια παραγωγική διαδικασία (εφ’ όσον αποτελεί ζουμερό κερδοσκοπικό φιλέτο) πρέπει να (ξε)πουληθεί στον ιδιωτικό τομέα.

Σύντομα συνεταιριστικά

του Λουκά Μπρέχα*

Ιταλία

Το 1986 οι 3 ομοσπονδίες (Legacoop, Confcoop και AGCI), δημιουργήσαν την Cooperazione Finanza Impresa για να διαχειριστούν συλλογικά το ταμείο του 3% (θεσμοθετιμένο κοινό ταμείο κάθε συνεταιρισμού. Το 2003, η CFI έχει επαναπροσδιορίσει και επεκτείνει την στρατηγική της : χρηματοδοτεί την έναρξη λειτουργίας, ανάπτυξη, την εδραίωση και την επαναλειτουργία συνεταιρισμών.

Προσυνεταιριστικές δράσεις

του Λουκά Μπρέχα*

 Προσυνεταιριστικές δράσεις που αναδεικνύουν την δύναμη της συσπείρωσης

Μια πρώιμη πρακτική εφαρμογή προσυνεταιριστικών δράσεων και υπεύθυνης κατανάλωσης, είναι η μαζική προμήθεια ειδών διατροφής από πολυπληθή οργανωμένη ομάδα καταναλωτών, μόνο από ένα Super Market για κάθε μήνα, αυτό που θα έχει κάνει την καλύτερη έκπτωση, μετά από διαπραγματεύσεις με όλα τα Super Market.

Ενεργειακή αξιοποίηση των ταρατσών

του Σάκη Καβακόπουλου*

Πρόταση στη συνάντηση της Δευτέρας 27 Ιούνη 2011 κατά την πρώτη παρουσίαση της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. 

Αγαπητοί φίλοι και εν δυνάμει συνεταίροι.

Η συμμετοχή μου στην πρωτοβουλία είναι η εξής:

Προτείνω και προσκαλώ για την δημιουργία συνεταιριστικής επιχείρησης με αντικείμενο την ενεργειακή διαχείριση των δωμάτων των πολυκατοικιών της πόλης μας και του ευρύτερου αστικού ιστού, καθώς  η επερχόμενη κλιματική αλλαγή είναι βέβαιο πως απαιτεί γενναίες αποφάσεις στη διαχείριση του μικροκλίματος των πόλεων της Μεσογείου. Όπως και να το κάνουμε η πόλη έχει μια άνω όψη, αυτή που δέχεται την ηλιακή θερμική ακτινοβολία και είναι μέχρι σήμερα άχρηστος χώρος, απαξιωμένος, σε καμιά χρήση δηλαδή, με προβλήματα σε βάρος του δημοσίου και χρήσιμου χώρου.

Οι Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις χτίζουν έναν καλύτερο κόσμο

του Λουκά Μπρέχα*

2012 - Διεθνές Έτος Συνεταιρισμών από τον Ο.Η.Ε.  

υπό το σύνθημα

«Οι Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις χτίζουν ένα καλύτερο κόσμο»

Η διαχρονική συνεταιριστική απάντηση στις κοινωνικοοικονομικές κρίσεις σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (I.L.O.).

Μια συμπυκνωμένη παρουσίαση συνεταιριστικών θεμάτων μεσω Δ.Ε.Σ.

Πατήστε εδώ  http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/IYC.pdf

* Ο Λουκάς Μπρέχας είναι ΕΤΕΠ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μέλος του Δικτύου ΚΑΠΑ

Να ιδρυθεί Εθνική Επιτροπή Συνεταιρισμών

του Λουκά Μπρέχα*

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ και η χώρα μας θα συμμετάσχει στο Διεθνές Έτος Συνεταιρισμών  κατά το 2012.

 http://social.un.org/coopsyear/national-contacts.shtml

Σκοπός αυτού του έτους είναι η σύσταση Εθνικών Επιτροπών.

Οι εθνικές επιτροπές χωρίς αποκλεισμούς  θα πρέπει να αποτελούνται από φορείς, όπως :

• Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
• Συνεταιρισμών από διάφορους τομείς,
• Ιδιωτικού τομέα,
• Κοινότητα των ΜΚΟ,
• Πανεπιστημία,
• Μέσα ενημέρωσης

Αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία στην Ευρώπη

του Μιχάλη Τρεμόπουλου*

Στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, της ανεπάρκειας των φυσικών πόρων, της επισιτιστικής κρίσης,  της οικονομικής αστάθειας, της ψυχολογικής κατήφειας και της κοινωνικής αναταραχής, ένα νέο πρότυπο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης αναδύεται ως ευκαιρία μέσα από τα αδιέξοδα της οικονομίας του ανταγωνισμού: η αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία. Κι έχει τη σημασία και τη συμβολή της στην επίλυση των κρίσεων

Τι είναι όμως η «αλληλέγγυα οικονομία»;

Πρόκειται για ένα νέο τρόπο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής οργάνωσης, που ως βασικό χαρακτηριστικό έχει την εκπλήρωση των πραγματικών και πρωταρχικών ανθρώπινων αναγκών σε αγαθά και υπηρεσίες μέσα από μια ήπια οικονομική και επιχειρηματική δράση, η οποία βασίζεται στην οικειοθελή συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Η αλληλέγγυα οικονομία ενσωματώνει στη λειτουργία της και άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως η αμεσοδημοκρατική συμμετοχή των μελών κάθε τέτοιου θεσμού στις αποφάσεις του, η συνεχής εκπαίδευση, ο σεβασμός των ανθρώπινων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων αλλά και των κοινωνικών και περιβαλλοντικών ιδιαιτεροτήτων κάθε περιφέρειας, η τοπικοποίηση (αποκεντρωμένη τοπική διάσταση) ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, η έρευνα του καινούργιου, ο πειραματισμός και η εξέλιξη υπό οικολογικούς όρους. Υπό την έννοια αυτή, η αλληλέγγυα οικονομία περιέχει και τα βασικά χαρακτηριστικά της οικολογικής και αειφόρου ανάπτυξης, αφού μάλιστα οι περισσότερες από τις εναλλακτικές συνεταιριστικές οργανώσεις στην Ευρώπη είχαν να κάνουν ιστορικά με την παραγωγή βιολογικών τροφίμων και την παραγωγή και εγκατάσταση συστημάτων από το χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

 

Επιστολή του Δικτύου ΚΑΠΑ

του Λουκά Μπρέχα*

Το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΚΑΠΑ) χαιρετίζει την Εκδήλωση της ΠΡΩτοβουλίας Συνεργασίας για την Κοινωνική και ΑΛληλέγγυα Οικονομία για την ανάδειξη της συνεταιριστικής λύσης στην αναχαίτιση της κοινωνικοοικονομικής κρίση που περνάμε. 

Σύμφωνα με την έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (I.L.O.) «Απαντήσεις για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση – Η Ανθεκτικότητα του Συνεταιριστικού Επιχειρηματικού Μοντέλου σε Περιόδους Κρίσης»[1] σήμερα όπως και σε παλιότερες οικονομικές κρίσεις, οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις ευημερούν και αυξάνουν τον κύκλο εργασιών τους, επιφέροντας διπλά οφέλη σύμφωνα με τον ρόλο που διαδραματίζουν, κοινωνικό και επιχειρηματικό.

Σε αυτή την Έκθεση ξεχωρίζουν οι αναφορές στην συμβολή των συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην αναχαίτιση κρίσεων όπως, της μεγάλης Ύφεσης στην Αμερική του 1930, στην Γερμανία και την Ιαπωνία, αλλά και οι αναφορές στην Σουηδική και Φιλανδική κρίση κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. [2]

Αυτό είναι και το μήνυμα του Διεθνούς  Έτους Συνεταιρισμών  2012 από τον ΟΗΕ δίνοντας σε όλους μας μια μοναδική ευκαιρία για την ανάδειξη αλλά και προώθηση του ανθρωποκεντρικού συνεταιριστικού μοντέλου. Μια ευκαιρία η οποία ίσως δεν ξαναπαρουσιαστεί ποτέ.

Δημόσια παρουσίαση της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο.

Η πρώτη δημόσια παρουσίαση της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία - ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011 και ώρα 7.00 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης (στη γωνία των οδών Εθνικής Αμύνης και Αλεξάνδρου Σβώλου) στη Θεσσαλονίκη.

Στην εκδήλωση, μετά από μια σύντομη παρουσίαση της Διακήρυξης της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση, όπου όλοι οι συμμετέχοντες μπορούν να λάβουν το λόγο ισότιμα.

Οι συμμετέχοντες της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο.

Σήμερα ανακοινώθηκαν τα ονόματα όσων έχουν υπογράψει μέχρι τώρα τη διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία.

Για να δείτε τη λίστα πατήστε εδώ.

Συνεργατισμός & Κοινωνική Οικονομία με την σκέψη στο Παγκόσμιο Έτος Συνεταιρισμών 2012

του Δημήτρη Μιχαηλίδη

Την Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2011, στις 20.00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Νίκαιας (Π. Τσαλδάρη 10) το ΟΙΚΟΡΑΜΑ (Κοινότητα Οικοαναπτυξιακών Πρωτοβουλιών) και η Ομάδα Εργασίας του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, με την υποστήριξη του Δήμου Νίκαιας, οργανώνουν συνάντηση-συζήτηση με θέμα ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Εκτός από την πολύ σημαντική επιλογή του ΟΗΕ να ανακηρύξει το 2012 «Διεθνές Έτος Συνεταιρισμών», τόσο το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων προσπαθεί να κάνει παρέμβαση στο θεσμικό πλαίσιο των Αγροτικών Συνεταιρισμών, όσο και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης παρεμβαίνει στην Κοινωνική Οικονομία με την θέσπιση της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης.

Συνεργατισμός και Κοινωνική Οικονομία στην Νίκαια

του Δημήτρη Μιχαηλίδη

Στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Νίκαιας στην Αττική συγκεντρώνεται το ενδιαφέρον όσων θέλουν να συναντηθούν και να συζητήσουν τις σύγχρονες εξελίξεις για τον ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟ & την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Την συνάντηση-συζήτηση οργανώνουν το ΟΙΚΟΡΑΜΑ (Κοινότητα Οικοαναπτυξιακών Πρωτοβουλιών) και η Ομάδα Εργασίας του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, με την υποστήριξη του Δήμου Νίκαιας, την Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2011, 20.00.

Μετά την ίδρυση του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών (ΟΚΠ) και την Πανελλαδική ολομέλεια στις 16 Απρ 2011 στην Αθήνα, σύλλογοι, ΜΚΟ και κάθε είδους κοινωνικές οργανώσεις, συσπειρώνονται και αυτοργανώνονται. Το ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΚΠ είναι ανοικτό και ακολουθεί το νέο διοικητικού στις 12 περιφέρειες της χώρας, με 11 θεματικές ομάδες εργασίας, το καθένα. Στόχος είναι η δικτύωση, η μελέτη κι επεξεργασία θεμάτων που αφορούν τη Κοινωνία Πολιτών και τις Οργανώσεις και κυρίως η λειτουργία ως πομποδέκτης μηνυμάτων από και προς όλη την Ελλάδα ώστε να ακούγεται η φωνή της κοινωνίας πολιτών και να καθίσταται ουσιαστική η παρέμβασή στα κέντρα λήψης αποφάσεων.