ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ: Χωρίς πυξίδα για τους συνεταιρισμούς και την κοινωνική οικονομία;

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ

Χωρίς πυξίδα για τους συνεταιρισμούς και την κοινωνική οικονομία;

Τελικά και αυτή η κυβέρνηση προχωράει στο δρόμο που άνοιξαν οι προηγούμενες. Αντί να φέρει ενιαία συνεταιριστική νομοθετική ρύθμιση, που να ανοίγει δρόμους στην Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία, προχωράει τμηματικά, χωρίς πυξίδα αλλά και παραβιάζοντας διεθνείς συνεταιριστικές αρχές.
Η Βουλή ψήφισε την 21η Απριλίου το νομοσχέδιο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, που έφερε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παρά την καταδίκη του από τον συνεταιριστικό κόσμο, επιστημονικούς φορείς και άλλες οργανώσεις, ως αντισυνεταιριστικό, αντιαναπτυξιακό και εχθρικό στην υγιή συνεταιριστική επιχειρηματικότητα και δράση, προς όφελος των ιδιωτικών επιχειρήσεων, χωρίς προβλέψεις συνεργασίας με άλλες μορφές συνεταιρισμών, στήριξης της απευθείας δικτύωσης παραγωγών-καταναλωτών, της ποιοτικής παραγωγής, των βιολογικών προϊόντων κ.α.
Αύριο θα φέρει σχετικό νομοσχέδιο το υπουργείο Εργασίας, μεθαύριο το Ανάπτυξης κτλ, νομοθετώντας το καθένα χωριστά, επιμένοντας στη διάσπαση των κοινωνικών δυνάμεων της υπαίθρου, της πόλης και της εργασίας. Μη επιτρέποντάς τους δηλαδή να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να ενισχυθούν στον αγώνα τους απέναντι στην ολιγοπωλιακή διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο προς μια Οικονομία και Κοινωνία, συνεργατική και αλληλέγγυα, δίκαιη, που σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Παρά τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, κρατιστές και νεοφιλελεύθεροι νομοθετούν σε βάρος των κοινωνικών δυνάμεων, στις οποίες δεν δείχνουν καμία εμπιστοσύνη και έτσι λειτουργούν αντικειμενικά και οι δύο προς όφελος της ιδιωτικής οικονομίας.
Η σημερινή κυβέρνηση στους τίτλους –αιτιολογική έκθεση- τα πάει καλά, αλλά όταν μπαίνει στο περιεχόμενο απογοητεύει. Στον νόμο –πια- για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς ο κρατικός παρεμβατισμός αναδεικνύεται σε όλο του το μεγαλείο: επικαθορίζει τον αριθμό μελών, τον τρόπο εκλογής, διοίκησης και διαχείρισης, την εκπαίδευση –με χρηματοδότηση μάλιστα όχι του κράτους αλλά των συνεταιρισμών-  μέχρι η δυνατότητα των υπουργών να επεμβαίνουν στα εσωτερικά των συνεταιρισμών και να αποφασίζουν γι' αυτούς.
Όλες οι διεθνείς συνεταιριστικές αρχές καταστρατηγούνται προς δόξαν της κρατικής παρέμβασης και το καταπληκτικό είναι ότι, ενώ το επιχειρησιακό σχέδιο θα εγκρίνεται από το κράτος, την αποτυχία θα χρεώνονται προσωπικά οι διοικούντες!
Τελικά ο ΟΗΕ αποδεικνύεται πιο συνεταιριστικός από την κυβέρνηση, όταν διακηρύσσει ότι «όσο πιο μακριά είναι το κράτος από τους συνεταιρισμούς, τόσο πιο σωστούς συνεταιρισμούς φτιάχνουμε».